

Discover more from Nijmans Nieuwsbriefje
Hierboven heeft seven een prachtige pastiche op Dynastie gemaakt, maar dan met Frenske in de hoofdrol. Want het was nu eenmaal De Week van Pieter en Frans, dus ook voor mijn cursiefje in Nieuwe Revu kwam de Bolle Veelvraat uit Brussel voor de kruisharen van mijn keyboard. Of ditmaal vooral het vervelende contingent van zijn fans, want die gaan heel ver in hun cognitieve dissonantie ten aanzien van de wrevel over het wachtgeld waar Frenske niet vanaf wil zien.
Natuurlijk is alle kritiek op de wachtgeldconstructie van de gewezen Eurocommissaris zowel ‘extreemrechts’ als benepen, werd het lijk van Fortuyn opgegraven voor wat vergezochte vergelijkingen, was Stom-Jank Meeus van NRC Hooghartigblad met een mislukt proxy-’grapje’ boos dat Thomas van Groningen (WNL) naar Timmermans’ vermogen had geïnformeerd en zelfs de doorgaans heel faire Thijs Broer mispeerde in Vrij Nederland met een oud-links Marcel van Dammetje over de ‘kruideniersmentaliteit’ van critici:

Het was weer een wonderlijke dwaling van de Frenskefans, want hun chagrijn is gebouwd op de verkeerde premisse. Men is niet per se pinnig dat ie veel geld heeft (al zijn er eerlijk gezegd ook niet veel mensen die ‘t hem gunnen), maar de verontwaardiging wordt primair veroorzaakt door het feit hij zelf zijn baan in Brussel opgezegd heeft en onmiddellijk een nieuwe baan heeft. Hij zou dus helemaal geen gratis wachtgeld toe hoeven krijgen, zoals niemand die z’n eigen baan opzegt geld krijgt. Waarom betalen PvdA en GroenLinks hun topman niet gewoon zelf?
Nog vreemder (of kan ik zeggen: veelzeggender?) is dat Timmermans noch PvdA/GroenLinks zelf niet lijken te beseffen hoe kwetsbaar ze hun kandidaat maken voor spot en hoon over salonsocialisme en typisch links graaigedrag. Of denken ze dat het hun peilingen vooruit zal helpen door de concurrentie te framen als kleinzielige kruideniers? Als je vier, vijf ton per jaar verdiende, heb je toch wel een paar euro in de spaarpot zitten om drie maanden campagnetijd te overbruggen? Ik snap deze knulligheid echt niet, anders dan langs de karakterlijnen van een geldgulzige zonnekoning die zijn entitlement niet kan onderdrukken.
Als het nog niet duidelijk genoeg was, maakt de wachtgeldmores de lijnen definitief helder: Frans Timmermans is de nieuwe Kaag van (journalistiek) links, die te vuur en te zwaard beschermd moet worden tegen kritiek door vanuit loopgraven van drogredeneringen een leger van stropoppen in te zetten. Ik ben er alleen nog niet uit of de cognitieve disso-Fransie (sorry - red.) van zijn fans het gevolg is van een intrinsieke onzekerheid over ‘s mans winkansen, of omdat ze zelf ook heus wel weten dat ze in hun held Frans Timmertrump een professionele bullshitter staan te verdedigen, die liegt over alles als dat hem beter uitkomt. Hoe dan ook zijn de aanvallen op zijn critici exact van het allooi dat bij de ware aard van Frenske past. Hij wakkert het in mensen aan, kennelijk. Inderdaad: zoals Kaag dat op haar manier vóór hem ook deed door kritiek op haar functioneren gelijk te schakelen aan kleinburgerlijke haat.
Maar dankzij de generale repetitie van Sigrid Kaag, de Musical zijn er des te meer mensen die de showtruukjes van hun nieuwe sterspeler nu al doorzien. En ja, dan zou ik als Frenskefan ook vrezen dat kiezers er niet in trappen in november. Dus raken ze gefrustreerd dat men zich afvraagt waarom een politieke miljonair iedere cent wachtgeld probeert uit te wringen, terwijl ze zich beter af zouden vragen waarom hun progressieve miljonair zo lichtzinnig en moeiteloos liegt over zijn vermogen.
De wederzijdse irritatie zal in ieder geval niet afnemen als kritische bevraging wordt beantwoord met onwaarachtige beschuldigingen aan het adres van de critici. En daarop triggerde mijn Revu-cursiefje van deze week, onderstaand.
Cognitieve Dissofransie bij het Linkse Journaille
Nou, Frenske is gepresenteerd en de eerste ophefjes golven al in het kielzog van zijn leugenachtige karakter. Er is gedoe over zijn torenhoge Brusselse wachtgeld, dat hij ondanks dat hij zelf zijn baan opzegde toch lekker kan cashen en daaruit volgde zijn verdediging dat hij heus geen miljonair is en ook gewoon de huur van zijn rijtjeshuis moet betalen.
Dat rijtjeshuis kost een miljoen (in Maastricht hè, niet in Amsterdam) en als hij inderdaad géén miljonair is van tien jaar lidmaatschap van de Europese Commissie (salarissen gestegen van drie ton naar boven de vier, exclusief ongeveer een ton per jaar aan declarabele vergoeding), dan is hij zelfs voor een socialist nog slecht met andermans geld. Maar laat het geen twijfel lijden: de man is ‘gewoon’ miljonair.
Is dat erg? Ach - het is gewoon een gevolg van jarenlang in de hoogste kringen van de boven ons betaalden verkeren. Zeker in Brussel weten ze hoe ze hun eigen loonstrookjes met een vork moeten schrijven. Wat wél erg is, zijn al die domme sukkels die hem nu te vuur en te zwaard verdedigen om zijn wachtgeld en zijn vermogen. Want Frans Timmermans is een oplichter en ze tuinen er allemaal in.
De ergernis is namelijk niet dat ie poen heeft, het probleem is dat hij er over liegt. Zoals hij altijd liegt wanneer hij kritisch wordt bevraagd of zelfs maar lichtjes wordt uitgedaagd. Frans is een geboren bullshitter met een kwetsbaar karakter en een giftige geldingsdrang waarmee hij zijn intrinsieke onzekerheid moet verhullen. Zijn verdediging is de aanval: zodra iemand hem prikkelt, pikeert of dreigt door te prikken, wordt hij vals en verandert hij in een soort Donald Trump.

Andersom hebben we al talloze keren gezien - dat is: als je eerlijk genoeg bent tegen jezelf om het te kúnnen zien - hoe hij zijn geldingsdrang verpakt in valse sentimenten. Dan gaat hij strijdbaarheid acteren in theatrale vertoningen, met een snik in zijn stem en een passend citaat van een belangrijk historisch, artistiek of politiek figuur die precies gezegd heeft wat Frenske toevallig óók altijd al vond. Zo blufte hij zich over de 298 slachtoffers van MH17 naar Brussel en met hetzelfde gemak spant hij door natuurgeweld overleden burgers voor het karretje van ‘zijn’ klimaatverhaal, het magnum opus van zijn politieke carrière: met zijn inzet voor een ‘klimaatneutrale’ planeet toont hij zijn ongenaakbaarheid als wereldleider, want wie anders is groots (of zoals ik het ervaar: grotesk) genoeg om die handschoen op te pakken?
Dat wachtgeld is maar een kort alineaatje in een politieke levenswandel van een ziekelijk ijdele man die bij mij louter walging oproept. Als zijn fans niet zo onuitstaanbaar waren, zou ik mededogen met ze kunnen hebben. Maar ze verdienen hun volvette charlatan.
Deze column verscheen in Nieuwe Revu 37 - 2023
Ik hoef geen wachtgeld maar een beetje loon naar werken is natuurlijk wel fijn:
Abonnee worden zonder creditcard? Dat kan met iDeal via deze loophole.
Bonus Wachtgeld Ophef Van Toen Alle Media WEL Boos Waren
Toen vvd’er Klaas Dijkhoff in 2019 van een dubieuze wachtgeldconstructie gebruik maakte, waren alle media wél in verontwaardiging verenigd en nam niemand het voor hem op.
Frans Timmermans heeft vreselijke vrienden
Timmermans is de huidige versie van Marcel van Dam. Theatraler maar net zo vies, goor en smerig. Zoals de meesten uit dat rooie nest. Maar mooi stuk wederom.