Wederom geen inleiding deze week want ik zou niet weten wat ik aan deze warboel nog toe kan voegen…

De onmogelijke keuze voor onverkiesbare opties

Als je niet beter wist, zou je denken dat de provinciale statenverkiezingen dit jaar gingen over de vraag, gesteld door Jeroen Pauw via het eenrichtingsmedium ‘televisie’ aan een handjevol bejaarden met lege batterijen in hun afstandsbediening, of Mark Rutte nou wel of niet de partijleider van fusiepartij GroenLinks/PvdA moet worden.

Daarnaast is er een tweede vraag die luidt of Sigrid Kaag tot keizerin moet worden gekroond en zo ja, of ze in die hoedanigheid alsnog de kleding aan kan trekken waar het zelfstandig denkende deel der natie haar al jarenlang zónder rond ziet lopen. De huidige maatschappelijke vraagstukken vereisen namelijk doortastend optreden van een vrouw die gifgas bij het ontbijt consumeert, zich in het verleden al vaker de diplomatieke gelijke van een dictator heeft getoond en die ons land met behulp van een leger bureaucraten zonder noemenwaardige weerstand kan verlossen van zowel de opstandige boeren als het gebrek aan nieuwbouwwoningen, zónder dat eeuwig thuiswonende jongvolwassenen daar ook maar íets van zullen merken.

Verder kun je natuurlijk stemmen over de vraag of genderverwarde klimaatactivisten snellere, betere toegang moeten krijgen tot psychologische hulp van het Humanistisch Verbond, die overigens zelf niet op een kieslijst staan maar na jaren van atheïstische bezinning alsnog bezig zijn om zich als religieuze instelling te laten registreren. Want als de toekomst groen is, laat de islam dan niet de enige zijn die zich in deze kleur tooit!

Omdat Provinciale Staten ook over waterschappen gaan en ja, dat zou je ondanks de grote media-aandacht voor dijkgraven, grondwaterdebatten en waterstanden toch makkelijk kunnen vergeten, is er nog de keuze of er voldoende water in de Noordzee moet worden gehandhaafd om zowel een kleine, symbolische vissersvloot te handhaven (niet vanuit economisch belang maar gewoon om toeristen te plezieren, die komen namelijk echt niet naar Urk of Volendam om een kerkdienst bij te wonen) als ook om windmolens te bouwen waarmee de vogelstand iets kan worden teruggebracht. Niemand houdt immers van meeuwen, de duiven van de zee.

Tenslotte en dit is misschien wel de belangrijkste, moet er gekozen worden of conservatisme eigenlijk nog wel van deze tijd is. Ja, dat is een grap op zich want conservatisme is per definitie een ideologie die zich baseert op waarden van nét iets langer geleden dan deze tijd. Maar moeten we daar niet eens mee ophouden, gezien de gigantische bedreiging van vrouwen door dat conservatisme? En als iedereen zomaar alles zou willen houden zoals het gisteren was, dan kunnen we nooit bouwen aan het morgen dat sommigen zo graag willen.

Eigenlijk weet iedereen, zoals bij alle verkiezingen tegenwoordig, op voorhand al wat hem te doen staat. Dus waarom houden we überhaupt nog verkiezingen? Jouw individuele keuze zou alleen maar nog meer vertraging opleveren!

Deze column verscheen in Nieuwe Revu 13 - 2023

Share